Tag: speciale begeleiding vliegveld

Als dat maar goed gaat??!! Op vakantie met ons zorgintensieve turbulente gezin. Deel 2; de heenreis

Alle voorbereidingen zijn gedaan. De auto staat startklaar. We kunnen nu rustig een paar uurtjes slapen en dan vertrekken we echt naar Mallorca!
Het is rustig in huis, Gideon is in diepe slaap, de meiden zijn ook stil en ik, ik luister naar de onrustige ademhaling en het gedraai van Herwin. Ook hij kan de slaap dus nog niet vatten! We kijken elkaar aan en moeten lachen om onze spanning.
Eindelijk is het 2.30 uur en tijd om op te staan, snel kleden we ons aan en maken we de meiden wakker. Ook zij zijn razendsnel reisklaar! Op het laatste moment gaan we naar Gideon’s slaapkamer. We proberen hem niet wakker te maken maar slapend in de auto te zetten. Wanneer we de deuren van zijn (aangepaste)bed open doen gaat hij vanuit een diepe slaap ineens klaarwakker rechtop zitten! We schrikken ervan.
Gideon vindt het allemaal prachtig, iedereen staat bij zijn bed en hij mag er nog uit ook! Snel maken we Gideon klaar voor vertrek en en dan is het echt zover: We gaan!!!

In de auto zingt Gideon vrolijk mee met de radio, zo blijven we allemaal goed wakker.
Als we na anderhalf uur bijna bij het vliegveld in Duitsland zijn proberen we het parkeerbedrijf te bellen. Het is de bedoeling dat we met onze auto naar de ingang van het vliegveld rijden, wij kunnen dan uitstappen en onze auto zal dan door een bedrijf geparkeerd worden. Zo hoeven we met Gideon, de buggy en alle koffers niet zo ver te lopen.
We proberen te bellen maar om onverklaarbare redenen lukt het niet op dit bedrijf te pakken te krijgen. Tja we rijden maar gewoon door en parkeren vlak voor de ingang. We zien daar op de afgesproken plek een telefoon hangen en we besluiten het nummer wat erop staat maar te bellen! Gelukkig wordt er snel opgenomen maar op zeer duidelijke wijze (pff wat klinkt dat mopperen in het Duits angstaanjagend!!) wordt er gezegd dat we verkeerd zitten! blijkbaar hebben we iemand wakker gebeld, oeps!
Even later zien we verder op gelukkig iemand lopen met het logo van het parkeerbedrijf op zijn jas. We zeggen de meiden om met Gideon en de koffers te blijven staan waar ze staan en rennen zelf naar die meneer toe!
Gelukkig het is de goede meneer en hij vertelt ons dat we de auto kunnen laten staan en dat hij die straks gaat parkeren! Alle papierwerk is in orde en snel lopen we weer naar de kinderen toe.

Met z’n allen lopen we naar binnen, Gideon zit heerlijk in de buggy en kijkt in het rond. Toch wel indrukwekkend zo’n vliegveld!
We hebben de balie van de vliegmaatschappij snel gevonden en proberen in ons beste Duits duidelijk te maken dat we assistentie hebben aangevraagd. Gelukkig valt die mevrouw ons al snel in de rede en zegt: Jullie zijn Nederlands? Pff dat praat een stuk makkelijker!
We mogen ons melden bij de incheckbalie en vanaf daar krijgen we assistentie. Helaas gaat de incheckbalie pas over een half uur open! (waarom we ons zo vroeg moesten melden is ons een raadsel!) Langzaam lopen we vast naar de juiste balie toe en zien dat die inderdaad nog gesloten is maar we weten nu wel waar we straks moeten zijn! Nu hebben we wel even de tijd om rustig te gaan plassen, verschonen en wat te eten en drinken.

Precies om 5.30 uur gaan we naar de incheckbalie. Tot onze verbazing blijkt daar nu ineens vanuit het niets een lange rij te staan!!! We kunnen niet anders dan maar achteraan sluiten. Gelukkig zit Gideon nog steeds rustig rond te kijken vanuit zijn veilige plek in de buggy.
Eindelijk zijn we aan de beurt en overhandigen we vrolijk al onze papieren en vragen naar de assistentie. De mevrouw achter de balie kijkt nors en schud niet al te vriendelijk met haar hoofd. Wat zou er zijn? niet de juiste papieren? geen assistentie?
We hadden online moeten inchecken! maar dat kan niet……. Bij het reisbureau vertelden ze ons dat wij vanwege de assistentie niet online konden inchecken en dat dit ter plaatse moest. O nee en nu? Die mevrouw blijft boos kijken en zeggen dat we echt online hadden moeten inchecken, dat dit wel kon!! Pfff wat een gedoe! Uiteindelijk geeft ze aan dat zij ons kan inchecken maar dat we dan nu wel even €5.– per persoon moeten betalen via creditcard. Help we hebben helemaal geen creditcard, alleen een pinpas en contant geld.
Om het ons makkelijk te maken kunnen we bij een speciaal loket, aan de andere kant van het vliegveld, dit bedrag pinnen en dan krijgen we een bonnetje mee en daarmee mogen we ons weer melden bij deze mevrouw.
Dit was dus niet zoals we ons de assistentie op het vliegveld hadden voorgesteld!!!

Wat zijn we blij dat Gideon tot nu toe alles nog prima vindt! Wat een rust straalt dat mannetje uit, onvoorstelbaar maar wat zijn we daar op dit moment dankbaar voor!
De meiden blijven vlak bij de incheckbalie samen met Gideon en alle koffers staan en Herwin en ik gaan opzoek naar het betaal loket. Het was even zoeken maar uiteindelijk kunnen we met het bonnetje weer naar dezelfde mevrouw. Het inchecken kan beginnen!
De mevrouw van het inchecken vertelt dat het nu niet meer lukt (niet dat er veel moeite voor gedaan is) om naast elkaar te zitten in het vliegtuig. Herwin mag eenzaam een flink aantal rijen voor ons zitten. Wat jammer is dit!
Onze koffers worden allemaal gewogen en krijgen een prachtig label. Ook de buggy van Gideon krijgt een prachtig label.
Met alleen de handbagage mogen we ons met buggy en al gaan melden bij de juiste Gate. Vanaf daar krijgen we assistentie!

Langzaam lopen we richting de gate en we hebben zelfs even tijd om gezellig te picknicken op het vliegveld!
Wanneer het drinken dat we mee hebben op is (want dat mag niet mee als handbagage in het vliegtuig) gaan we door de douane! Spannend hoor!
Tot onze verbazing hoeven we de medicatie helemaal niet te laten zien. Alles mag in de tas blijven en gaat door zo’n scan apparaat. Er moet nog even een speciaal poortje voor de buggy open gedaan worden en Gideon mag eventjes uitstappen om te zien of er niks in de buggy zit. Het is maar goed dat Gideon zijn tuigje om heeft want hij wil er meteen op volle sprint vandoor gaan!
Bij Herwin in de tas bleek nog een flesje drinken te zitten, oeps vergeten! Maar dit mocht hij gewoon meenemen het vliegtuig in!!

Wanneer we door de douane zijn gekomen staat daar dan onze assistentie klaar! Deze meneer loopt met ons mee. We mogen de buggy meenemen tot aan de deur van het vliegtuig. Terwijl de assistentie de buggy overneemt, lopen wij met Gideon als eerste het vliegtuig in! Dat geeft toch wel een bijzonder gevoel, het lijkt wel of wij vips zijn!
We leggen het vliegtuig personeel uit dat het zo jammer is dat Herwin niet bij ons kan zitten. Ze vertellen ons dat het vliegtuig niet helemaal vol zit en dat ze, wanneer iedereen op zijn plek zit, gaan kijken of Herwin dicht bij ons kan zitten!
Gideon vindt de stoelen prachtig! Hij gaat zitten of hij de directeur zelf is! Het blijkt dat wij stoelen met extra beenruimte hebben. Gezien onze lengte (ik ben 150cm) niet echt noodzakelijk maar wel erg prettig. Hierdoor kan Gideon maar net bij de stoel voor hem en kan hij er dus gelukkig niet hard tegenaan trappen!
Een stoel achter ons blijft leeg, het is een extra luxe stoel! Wanneer we bijna echt vertrekken komt Herwin naar ons toe lopen. Hij mag in die luxe stoel achter ons zitten! Gezellig!

Het vliegtuig gaat langzaam vooruit, Gideon drukt zijn neus bijna tegen het raampje. Ineens maakt het vliegtuig vaart en rijden we op volle snelheid om even later echt de lucht in te gaan! Gideon zit inmiddels met zijn neus helemaal tegen het raampje geplakt, hij vindt het prachtig! En wanneer wij wat last van oren beginnen te krijgen, merken we niks aan Gideon. Hij heeft genoeg gezien en gaat heerlijk in de relax stand in de stoel zitten. Probeert nog even tegen de stoel voor hem aan te trappen maar kruipt dan heerlijk tegen mij aan. Even later, we zijn nog steeds aan het stijgen, hoor ik aan zijn ademhaling dat hij slaapt!!! Allerlei scenario’s hadden we bedacht  voor deze reis. Maar dat Gideon in slaap zou vallen tijdens het opstijgen……. nee dat was echt niet in ons opgekomen!

Na ruim een uur wordt Gideon weer wakker. Hij kijkt vrolijk om zich heen en probeert meteen weer de stoel voor hem te raken!
Na verder een rustige reis en prachtige landing stappen we uit het vliegtuig. Er staat een meneer bij het vliegtuig op ons te wachten. Onze begeleiding! We mogen met z’n allen met hem mee. Waar de rest van de passagiers links gaan mogen wij rechts. We worden naar een soort taxibusje gebracht en mogen plaatsnemen. Deze meneer gaat voor ons de buggy uit het vliegtuig halen. Herwin geeft een beschrijving van hoe de buggy eruit ziet, en even later zien we dat de man onze buggy bij zich heeft, gelukkig!
Met het busje worden we naar de aankomsthal en de juiste bagageband gebracht. We bedanken de meneer vriendelijk voor de prettige service.

De bagage is nog niet uit het vliegtuig en we moeten even wachten. Natuurlijk hebben we eigenlijk allemaal wel hoge nood en komen we erachter dat Gideon het inmiddels ook niet meer helemaal droog heeft gehouden!!
We splitsen ons even op zodat we om de beurt naar het toilet kunnen, Gideon kunnen verschonen en er iemand oplet of de bagage al komt!
Wanneer we allemaal weer opgelucht en droog zijn gaan we opzoek naar de juiste bus die ons naar het appartement brengt.
Het is even zoeken maar we vinden waar we zijn moeten. Samen lopen we naar buiten en genieten meteen van de aangename warmte en de prachtige palmbomen!
Wanneer alle bagage en de buggy onderin de bus liggen vertrekken we. Samen met nog een gezin zitten we in een echte grote bus! Wat een ruimte!
Gideon zit ook in de bus als meneer de directeur en ook hier drukt hij regelmatig zijn neus tegen het raampje!
We zijn verbaasd hoe goed hij blijft zitten! In de auto moeten we hem namelijk werkelijk helemaal vastzetten omdat hij er anders het stuur overneemt!gideon bus mallorca

Na een uur rijden komen we aan bij ons appartement! Wat ziet het er mooi uit! Hier gaan we vast een prachtige vakantie beleven!

Als dat maar goed gaat?! Op vliegvakantie met ons turbulent zorgintensief gezin. Deel 1 de voorbereiding.

Op vakantie gaan betekende bij ons meestal lekker naar een camping, liefst een camping op fietsafstand! Er even tussenuit met het hele gezin en toch veilig dicht bij huis, want stel je voor dat het niet lukt met Gideon? Dat hij weigert te slapen daar of dat er helemaal geen veilige slaapplek voor hem te maken is. Dat hij steeds zoveel lawaai maakt dat hij 3 veldjes verderop nog te horen is. Dat we hem niet bij de (huur)tent of caravan kunnen houden maar hij constant op ontdekkingsreis over de camping wil, dat hij ziek wordt of na 2 jaar aanvalsvrij te zijn toch weer een epileptische aanval krijgt, dat hij daar niet op de wc wil zitten voor zijn dagelijkse darmspoeling of dat……..!

Een vakantie, al is het bij wijze van spreken in onze achtertuin, is met Gideon altijd spannend. Toch hebben we besloten het dit jaar anders te doen! Ondanks onze vragen en twijfels hebben we een vliegvakantie geboekt! Waarom? omdat we onze meiden van 15 en 16 jaar zo graag de ervaring van een vliegvakantie willen meegeven.
Nu zijn ze nog op een leeftijd dat ze zonder enige discussie met ons meegaan. Een vliegvakantie met het hele gezin leek ons zo leuk om te doen!
Ook is Gideon nu op een leeftijd dat hij redelijk flexibel is, hij kan fysiek steeds meer maar is ook nog (redelijk)makkelijk te tillen en op schoot te nemen. Ook is Gideon, als het echt moet, nog onder de arm mee te nemen! Verder gaat het qua gezondheid nu ook goed met Gideon en lijkt zijn epilepsie erg stabiel. We hebben het idee dat als we zoiets willen proberen we het beter nu kunnen doen!

Zo zaten we dus in januari al bij het reisbureau met een hele waslijst wensen en met een nog langere lijst aan eisen: maximaal 2,5 uur vliegen, goede medische voorzieningen, een appartement op de benedenverdieping (moet er niet aan denken wat er kan gebeuren bij een balkon!), buggy toegankelijk, kindvriendelijk maar ook genoeg te doen voor onze meiden, passend binnen ons budget, veilig land, enz. enz.
Na lang zoeken waren we eruit: we gaan naar Mallorca!! De foto’s en de omschrijving die we via het reisbureau kregen zagen er veel belovend uit! We hebben er zin in!

Nu konden we beginnen met de voorbereidingen;

  • Een medicijn paspoort aanvragen bij de apotheek.
    Dit was gelukkig erg snel geregeld.
  • Een Schengen verklaring bij het CAK aanvragen voor de epilepsie medicatie. Hiervoor moesten we eerst online een formulier invullen en uitprinten, deze door de (huis)arts laten ondertekenen vervolgens thuis inscannen en online verzenden. Binnen 2 weken ontvingen wij per post het formulier ondertekend weer terug.
  • voor onze pleegdochter een toestemmingsverklaring aanvragen bij de voogd. De voogd gaf gelijk mondeling toestemming en ze zorgde ervoor dat we een week voor vertrek een toestemmingsbrief in huis hadden.
  • Aanvragen van speciale assistentie op het vliegveld zodat de buggy mee mag tot aan het vliegtuig en Gideon langs de drukke rijen mag.
    Tijdens het 1e gesprek bij het reisbureau hebben we duidelijk aangegeven dat dit voor ons noodzakelijk is, bij het vervolggesprek en de definitieve boeking hebben we dit nogmaals genoemd. Het reisbureau gaf telkens aan dat dit extra aangevraagd moet worden en omdat we vanaf Duitsland  vliegen we het best zonder begeleiding konden doen. Natuurlijk hebben we de beste man van het reisbureau nogmaals uitgelegd dat we toch echt graag die begeleiding willen!
    Omdat we inmiddels weten dat veel dingen maar zelden in 1x goed geregeld worden zijn we ruim een maand voor vertrek bij het reisbureau binnen gelopen om te vragen of het gelukt was met het aanvragen van de speciale assistentie. We kregen het antwoord waar we al bang voor waren: “o moest dat dan? ik dacht dat het niet nodig was?” grmblpff aaarrggghhhh  Na nogmaals duidelijk gemaakt te hebben dat die begeleiding echt voor ons aangevraagd moet worden en dat we willen dat hij dat vandaag nog regelt kregen we dezelfde dag nog een telefoontje van hem dat het geregeld was!
  • Zorgen dat het reisbureau contact opneemt met het hotel voor kamer op de benedenverdieping.
    Dit ging eigenlijk op dezelfde manier als het aanvragen van de assistentie op het vliegveld! Maar ook dit is op het laatste moment nog geregeld.
  • Opzoek naar een drijfpak voor Gideon zodat hij veilig kan zwemmen in het zwembad en in de zee!
    Na lang “surfen”op internet een prachtig mooi en veilig pakje voor Gideon gevonden!
  • Controleren of het bedtentje van Gideon nog voldoet zodat hij daar veilig kan slapen. Gelukkig was ons Deryan bedtentje nog heel en konden we deze veilig nogmaals gebruiken.

 

Nu alle “extra” voorbereidingen gedaan zijn kan de voorpret beginnen! We kijken af en toe even op de site van het appartementen complex, we fantaseren dat we heerlijk op het strand liggen, we bedenken wat we allemaal mee moeten. Wat hebben we er een zin in!

Zo’n 2 weken voor vertrek merk ik aan mezelf dat ik Gideon steeds meer onder een vergrootglas leg. Hij hoest bijvoorbeeld een keer of is een dag een beetje uit zijn doen en ik denk meteen; “hij wordt toch niet ziek?” Ik blijk niet de enige te zijn in ons gezin die dit doet! Regelmatig hoor ik nu opmerkingen zoals; “Gideon niet ziek worden hoor of voorzichtig Gideon “! We maken ons dus af en toe allemaal wel een beetje zorgen of de reis wel door kan gaan. Er zijn in het verleden al genoeg uitstapjes afgezegd of uitgesteld omdat Gideon ziek was.
Zelf merk ik dat ik ook meer let op kenmerken van toenemende epileptische activiteiten. Gideon is al ruim 2 jaar aanvalsvrij, dit geeft natuurlijk wel vertrouwen maar tegelijk weten we ook dat dit geen garantie geeft!

Een aantal dagen voor vertrek neemt bij mij de spanning steeds meer toe! Spanning slaat bij mij altijd gelijk op mijn maag en darm. Steeds vaker ben ik misselijk en ook de buikpijn neemt toe. Bezorgd vragen de meiden of ik niet ziek wordt! Gelukkig kan ik ze geruststellen; niks aan de hand, mama is gewoon een echte stresskip!

Met elkaar doen we de laatste vakantievoorbereidingen; het huis netjes en schoon, de was wegwerken, drinken en eten voor onderweg kopen, lijstjes maken van wat allemaal mee moet, bedenken wat in welke koffer gaat, wat mee moet in de handbagage en dan inpakken!
Pff dat valt nog niet mee! Passen de luiers van Gideon bij in zijn koffer? het systeem voor darmspoelen moet natuurlijk in de handbagage, hoe nemen we alle medicatie mee? er zit nogal veel vloeibare medicatie tussen en je mag maar zeer beperkt vloeibaar in je handbagage meenemen. O ja, medicatie mag wel onbeperkt mee! Wel moet alles in doorzichtige zakjes!
We bedenken dat het handig is dat iedereen een aantal luiers in zijn koffer en handbagage stopt. Zo kan er een hele voorraad luiers mee, zelf als Gideon diarree mag krijgen hebben vast genoeg luiers!
Alle medicatie van iedereen stoppen we in 1 tas die we als handbagage meenemen. In noodgevallen is alle medicatie vrij eenvoudig in Mallorca te krijgen. Dat is een prettig gevoel!
We maken 1 medicijnen doos voor de medicatie die we onderweg nog nodig zijn, zodat we die snel en makkelijk kunnen pakken. Verder verpakken we voor iedereen alle medicatie in doorzichtige zakjes maar wel in de originele verpakking. Hierbij stoppen we ook alle medicijnpaspoorten en de Schengenverklaring van de medicatie van Gideon. Hier maak ik een kopie van en stop ik in een andere handbagage tas.
Als het nodig is kan iedereen zo alle medicatie met paspoort bij de douane laten zien. Dat moet goed komen dus!

Als alle tassen zijn gepakt gaan we ze wegen om te kijken of we niet meer dan de toegestane kilo’s bij ons hebben. Gelukkig blijken we hier zelfs nog ruim onder te zitten!
Nu kunnen we gaan bedenken hoe dit allemaal in de auto gaat passen want de buggy moet natuurlijk ook nog mee!!
Omdat we ’s nachts om 3.00uur gaan vertrekken (help hoe gaat Gideon daar op reageren??) willen we ’s avonds de auto helemaal start klaar hebben staan.
Terwijl wij (bijna) allemaal zenuwachtig rondlopen begint Gideon steeds meer te mopperen! Arm mannetje. Hij merkt en ziet dat er wat gaat gebeuren maar hij heeft geen idee wat! Dit kunnen we hem ook niet uitleggen. Meestal pakken we een tas in en gaan dan ook zo snel mogelijk op pad zodat het duidelijk is voor Gideon dat we weggaan. Nu wordt er heel veel gepakt en rennen we allemaal rond en we vertrekken maar steeds niet!
We besluiten dat 1 van ons stopt met helpen inpakken en schoonmaken en bij Gideon blijft! Al snel zien we dat dit helpt!
Ietsjes eerder dan zijn gewone bedtijd brengen we Gideon naar bed. Gelukkig valt hij snel heerlijk in slaap! Ook wij stappen iets eerder dan normaal ons bed in. Morgen vertrekken we echt!!!