Tag: meedoen

Wauw zo kan het dus ook!

Is er in onze maatschappij nog wel ruimte voor een kind met een handicap, beperking en/of “bijzonder” gedrag? Gelukkig wel!

Bij ons thuis is het een traditie geworden om na een verjaardag met het gezin ergens te gaan ontbijten! Afgelopen week mocht ik mijn verjaardag vieren en daarom vertrokken we zaterdagochtend al vroeg naar van der Valk.
Het lijkt wel alsof we daar ook gaan logeren zoveel spullen gaan er mee! De buggy (die gebruiken we dan als kinderstoel), reserve kleding, luiers, speentjes, eigen beker, speelgoed en medicatie.
We hadden online gereserveerd en daarbij gevraagd om een rustig plekje i.v.m. autisme.
Verder geen uitleg, alleen dat zinnetje. Natuurlijk waren we heel benieuwd of daar ook iets mee gedaan zou worden.

Bij binnenkomst werden we hartelijk ontvangen en mochten we gelijk meelopen met een aardige mevrouw. Ze ging ons voor naar een tafel bij het raam een beetje in een hoek. Wat een mooi plekje dacht ik, zouden ze er dan echt rekening mee houden?
Nog voordat we konden gaan zitten vroeg deze mevrouw of dit inderdaad een geschikte plek voor ons was. Ze had met een collega overlegd en een tafel iets meer naar het midden leek hun minder prettig omdat er dan steeds mensen langs je tafel lopen.
Daarbij vroeg ze ook nog of de radio niet te hard stond voor Gideon!
Wauw wat voelt dat onbeschrijfelijk bijzonder dat er oprecht gekeken wordt naar wat er binnen hun mogelijkheden gedaan kan worden om het voor Gideon zo plezierig mogelijk te maken! En het mooiste is nog dat deze mevrouw dat heel vanzelfsprekend vond!
Er werd niet gekeken naar handicap, beperking of het extra werk wat dit eventueel met zich meebracht, nee er werd echt gekeken naar de gast en wat deze gast nodig had om zich prettig te voelen!

image_545740312884536

 

Wat hebben we met z’n allen genoten die ochtend! Het was net of alles zelfs nog iets lekkerder smaakte. Als je je ergens echt welkom voelt, als je voelt dat je kind met zijn beperkingen ook net zo welkom is en zichzelf mag zijn dan zorgt dat voor een prettig stootkussen om je hart! De starende ogen en vreemde blikken van de andere gasten komen dan helemaal niet binnen. Natuurlijk zie je ze wel maar het raakt je niet want je voelt dat je hier mag zijn!

Op zondag proberen we zo veel mogelijk met het hele gezin naar de kerk te gaan. Helaas lukt dit niet altijd door de prikkelgevoeligheid van Gideon. We bekijken elke week opnieuw of Gideon mee kan naar de kerk. We houden daarbij zoveel mogelijk rekening met wat er verder die dag of eigenlijk het hele weekend op het programma staat en hoe Gideon zich voelt.
Sinds kort gaat Gideon niet meer naar de oppas in de kerk maar draait hij mee bij de kindernevendienst. In het begin van de kerkdienst zitten alle kinderen van de kindernevendienst in de kerk. Gideon dus ook. Voor ons is dit altijd een spannend moment: hoe reageert Gideon? hoe reageren de mensen? zou hij veel geluid maken? Enz enz.
Wanneer we de kerk binnen lopen en een plekje dicht bij de deur opzoeken worden we door verschillende mensen begroet en bemoedigend toegeknikt. Dat voelt fijn!
Als we allemaal in de kerkbank zitten geniet Gideon hoorbaar van de orgelmuziek. Op zijn eigen manier zingt hij er vrolijk op los. De mensen die om ons heen zitten laten merken dat ze zijn enthousiasme wel kunnen waarderen.
Wanneer het orgel stopt en er 1 iemand door de microfoon begint te praten is Gideon heel even stil om vervolgens zelf maar muziek te gaan maken! Hij maakt zijn voor ons zo bekende geluidjes. We kunnen ons voorstellen dat andere mensen zich afvragen wat dit voor geluiden zijn! Erg moeilijk om het geluid te omschrijven maar ik denk toch echt dat het geluid wat Gideon maakt het meest lijkt op het geluid van een aapje!
Gelukkig is hij tussendoor (op de juiste momenten) eventjes stil en is het geluid wat hij maakt niet al te hard maar wel duidelijk hoorbaar.

image_545739765606026-e1524047370996
Wanneer het orgel weer begint te spelen heeft Gideon grote pret, als dan ook nog alle mensen tegelijk gaan zingen dan is voor hem het feest compleet! Gideon zingt dapper uit volle borst mee.
Gideon blijft af en toe geluidjes maken maar wij hebben het gevoel dat het nog niet zo erg is dat we even met hem de kerk uit moeten. Zeker wanneer er door mensen die vlakbij ons zitten gezegd word dat de meeste mensen het wel weten van Gideon en dat zijn geluidjes niet erg zijn, besluiten we om in de kerk te blijven zitten.
Opeens vraagt de Dominee: “wie piept daar zo leuk?, dat wil ik wel graag weten. Steek je vinger eens op”.  Herwin die naast Gideon zit pakt Gideons handje en steekt zijn vingertje in de lucht. De Dominee kijkt Gideon aan en zegt; “o ben jij dat, piep jij zo leuk”. Meteen hierop begint Gideon heel hard terug te piepen! “ja, ik hoor het, zegt de Dominee wat kan jij geweldig leuk piepen!

Ook in de kerk werd Gideon gezien en kreeg hij de ruimte om te zichzelf zijn! Het is niet te beschrijven hoe fijn dat voelt als je bijzondere kind er gewoon mag zijn en mee kan doen!

 

Een kind met een ernstige beperking bij mijn kind in de klas; dat is toch (niet) gewoon?!

Maar wat is gewoon?
Voor Gideon is het heel gewoon om niet te praten en ongewone geluiden te maken. Om aan een tuigje te lopen of als 5 jarige in de buggy te zitten. Hij vindt het heel gewoon om een luier te dragen en 1x per dag het darmspoelen te ondergaan. Gideon vindt het heel gewoon om overal op te tikken om te horen wat voor geluid iets maakt. Het is voor hem heel gewoon om voor niets of niemand aan de kant te gaan, om iemands arm vast te pakken om de blote huid met zijn mond te voelen. Gideon vindt het heel gewoon om te lachen als iemand moet huilen, gewoon omdat het zo’n leuk geluid is. Hij vindt het heel gewoon om rond te lopen met zijn handen tegen zijn oren, om zomaar rondjes te gaan draaien, om na een regenbui midden in een plas te gaan zitten.  Gideon vindt het gewoon om te genieten van de wind die over zijn wangen aait, het vogeltje dat fluit, de brommer die met veel lawaai voorbij komt.  Hij vindt het heel gewoon om je hand vast te pakken en je zo te laten zien wat hij wil dat je voor hem doet.

Gideon vindt het niet gewoon om op je stoeltje in de kring te blijven zitten, om te praten, te luisteren. Hij vindt het niet gewoon om samen te spelen en samen te delen. Gideon vindt het niet gewoon dat hij jouw koekje niet mag afpakken. Hij vindt het niet gewoon dat hij niet altijd kan doen wat hij wil. Hij vindt het niet gewoon als hij niet begrepen wordt.
Gideon is gewoon Gideon en dat vindt hij heel gewoon. Jij bent jij en u bent u, ook dat is heel gewoon. Niemand is hetzelfe en iedereen is uniek, dat vinden we ook heel gewoon. Maar Gideon is anders gewoon, anders uniek. Hij beleeft de wereld gewoon op een andere manier.

De “wereld” van Gideon is anders. Hij gaat 4 dagen in de week naar een orthopedagogish kindcentrum en  1x per maand in het weekend naar een logeeropvang. Daar gaat het er heel anders aan toe dan op een reguliere basisschool. Zijn belevingswereld wijkt af van wat wij als “normaal” beschouwen. Hij leeft als het ware grotendeels in een andere maatschappij. Dat is prima, dat heeft hij nodig.

Wij als ouders vinden het heel belangrijk dat Gideon ervaart dat “ zijn maatschappij” niet de enige maatschappij is. Dat er kinderen bestaan die in zijn ogen anders en niet gewoon zijn. Dat er niet altijd rekening gehouden wordt met zijn beperkingen, gewoon omdat dat niet altijd kan. Daarom vinden we het zo onbeschrijvelijk fijn dat Gideon straks een paar uurtjes per week “op bezoek” mag gaan op de reguliere basisschool! De kinderen van de basisschool leren op hun beurt ook dat er kinderen bestaan die in hun ogen anders en niet gewoon zijn. Dat er kinderen zijn die extra hulp nodig hebben bij de gewone dagelijkse dingen. Dat anders zijn eigenlijk heel gewoon is.
Omdat wij als ouders weten hoe intensief de omgang met Gideon kan zijn, gaat er een persoonlijke begeleidster met Gideon mee naar de basisschool die hem de hele tijd zal begeleiden. Hierdoor zal Gideon zich extra prettig voelen en gaat Gideons aanwezigheid in de klas niet ten koste van andere kinderen maar biedt dit juist aan alle kinderen de mogelijkheid om zich zo optimaal mogelijk te ontwikkelen!

Twee verschillende “werelden” die vaak erg ver van elkaar verwijderd zijn. Toch zijn we met elkaar 1 maatschappij. Laten we samen bruggen bouwen om beide werelden met elkaar te verbinden zodat  alle kinderen mogen ervaren dat ze er mogen zijn gewoon zoals ze zijn en dat ze waardevol zijn!
 

Gideon is een vrolijk mannetje met het COL4A3BP syndroom. Hierdoor heeft hij autisme, epilepsie en een verstandelijke beperking. Gideon kan niet praten maar heeft op zijn unieke manier wel veel te vertellen! Wij gunnen Gideon het contact met kinderen uit zijn eigen woonwijk en zijn daarom dit “project” gestart. Dit project kijkt over de grenzen van passend onderwijs, inclusief onderwijs en samen naar school, heen. Wij zijn de basisschool erg dankbaar dat zij Gideon deze kans geven en hem van harte welkom heten op school.