Als dat maar goed gaat?! Op vliegvakantie met ons turbulent zorgintensief gezin. Deel 1 de voorbereiding.

Op vakantie gaan betekende bij ons meestal lekker naar een camping, liefst een camping op fietsafstand! Er even tussenuit met het hele gezin en toch veilig dicht bij huis, want stel je voor dat het niet lukt met Gideon? Dat hij weigert te slapen daar of dat er helemaal geen veilige slaapplek voor hem te maken is. Dat hij steeds zoveel lawaai maakt dat hij 3 veldjes verderop nog te horen is. Dat we hem niet bij de (huur)tent of caravan kunnen houden maar hij constant op ontdekkingsreis over de camping wil, dat hij ziek wordt of na 2 jaar aanvalsvrij te zijn toch weer een epileptische aanval krijgt, dat hij daar niet op de wc wil zitten voor zijn dagelijkse darmspoeling of dat……..!

Een vakantie, al is het bij wijze van spreken in onze achtertuin, is met Gideon altijd spannend. Toch hebben we besloten het dit jaar anders te doen! Ondanks onze vragen en twijfels hebben we een vliegvakantie geboekt! Waarom? omdat we onze meiden van 15 en 16 jaar zo graag de ervaring van een vliegvakantie willen meegeven.
Nu zijn ze nog op een leeftijd dat ze zonder enige discussie met ons meegaan. Een vliegvakantie met het hele gezin leek ons zo leuk om te doen!
Ook is Gideon nu op een leeftijd dat hij redelijk flexibel is, hij kan fysiek steeds meer maar is ook nog (redelijk)makkelijk te tillen en op schoot te nemen. Ook is Gideon, als het echt moet, nog onder de arm mee te nemen! Verder gaat het qua gezondheid nu ook goed met Gideon en lijkt zijn epilepsie erg stabiel. We hebben het idee dat als we zoiets willen proberen we het beter nu kunnen doen!

Zo zaten we dus in januari al bij het reisbureau met een hele waslijst wensen en met een nog langere lijst aan eisen: maximaal 2,5 uur vliegen, goede medische voorzieningen, een appartement op de benedenverdieping (moet er niet aan denken wat er kan gebeuren bij een balkon!), buggy toegankelijk, kindvriendelijk maar ook genoeg te doen voor onze meiden, passend binnen ons budget, veilig land, enz. enz.
Na lang zoeken waren we eruit: we gaan naar Mallorca!! De foto’s en de omschrijving die we via het reisbureau kregen zagen er veel belovend uit! We hebben er zin in!

Nu konden we beginnen met de voorbereidingen;

• Een medicijn paspoort aanvragen bij de apotheek.
  Dit was gelukkig erg snel geregeld.
• Een Schengen verklaring bij het CAK aanvragen voor de epilepsie medicatie. Hiervoor moesten we eerst online een formulier invullen en uitprinten, deze door de (huis)arts laten ondertekenen vervolgens thuis inscannen en online verzenden. Binnen 2 weken ontvingen wij per post het formulier ondertekend weer terug.
• voor onze pleegdochter een toestemmingsverklaring aanvragen bij de voogd. De voogd gaf gelijk mondeling toestemming en ze zorgde ervoor dat we een week voor vertrek een toestemmingsbrief in huis hadden.
• Aanvragen van speciale assistentie op het vliegveld zodat de buggy mee mag tot aan het vliegtuig en Gideon langs de drukke rijen mag.
  Tijdens het 1e gesprek bij het reisbureau hebben we duidelijk aangegeven dat dit voor ons noodzakelijk is, bij het vervolggesprek en de definitieve boeking hebben we dit nogmaals genoemd. Het reisbureau gaf telkens aan dat dit extra aangevraagd moet worden en omdat we vanaf Duitsland  vliegen we het best zonder begeleiding konden doen. Natuurlijk hebben we de beste man van het reisbureau nogmaals uitgelegd dat we toch echt graag die begeleiding willen!
  Omdat we inmiddels weten dat veel dingen maar zelden in 1x goed geregeld worden zijn we ruim een maand voor vertrek bij het reisbureau binnen gelopen om te vragen of het gelukt was met het aanvragen van de speciale assistentie. We kregen het antwoord waar we al bang voor waren: “o moest dat dan? ik dacht dat het niet nodig was?” grmblpff aaarrggghhhh  Na nogmaals duidelijk gemaakt te hebben dat die begeleiding echt voor ons aangevraagd moet worden en dat we willen dat hij dat vandaag nog regelt kregen we dezelfde dag nog een telefoontje van hem dat het geregeld was!
• Zorgen dat het reisbureau contact opneemt met het hotel voor kamer op de benedenverdieping.
  Dit ging eigenlijk op dezelfde manier als het aanvragen van de assistentie op het vliegveld! Maar ook dit is op het laatste moment nog geregeld.
• Opzoek naar een drijfpak voor Gideon zodat hij veilig kan zwemmen in het zwembad en in de zee!
  Na lang “surfen”op internet een prachtig mooi en veilig pakje voor Gideon gevonden!
• Controleren of het bedtentje van Gideon nog voldoet zodat hij daar veilig kan slapen. Gelukkig was ons Deryan bedtentje nog heel en konden we deze veilig nogmaals gebruiken.

Nu alle “extra” voorbereidingen gedaan zijn kan de voorpret beginnen! We kijken af en toe even op de site van het appartementen complex, we fantaseren dat we heerlijk op het strand liggen, we bedenken wat we allemaal mee moeten. Wat hebben we er een zin in!

Zo’n 2 weken voor vertrek merk ik aan mezelf dat ik Gideon steeds meer onder een vergrootglas leg. Hij hoest bijvoorbeeld een keer of is een dag een beetje uit zijn doen en ik denk meteen; “hij wordt toch niet ziek?” Ik blijk niet de enige te zijn in ons gezin die dit doet! Regelmatig hoor ik nu opmerkingen zoals; “Gideon niet ziek worden hoor of voorzichtig Gideon “! We maken ons dus af en toe allemaal wel een beetje zorgen of de reis wel door kan gaan. Er zijn in het verleden al genoeg uitstapjes afgezegd of uitgesteld omdat Gideon ziek was.
Zelf merk ik dat ik ook meer let op kenmerken van toenemende epileptische activiteiten. Gideon is al ruim 2 jaar aanvalsvrij, dit geeft natuurlijk wel vertrouwen maar tegelijk weten we ook dat dit geen garantie geeft!

Een aantal dagen voor vertrek neemt bij mij de spanning steeds meer toe! Spanning slaat bij mij altijd gelijk op mijn maag en darm. Steeds vaker ben ik misselijk en ook de buikpijn neemt toe. Bezorgd vragen de meiden of ik niet ziek wordt! Gelukkig kan ik ze geruststellen; niks aan de hand, mama is gewoon een echte stresskip!

Met elkaar doen we de laatste vakantievoorbereidingen; het huis netjes en schoon, de was wegwerken, drinken en eten voor onderweg kopen, lijstjes maken van wat allemaal mee moet, bedenken wat in welke koffer gaat, wat mee moet in de handbagage en dan inpakken!
Pff dat valt nog niet mee! Passen de luiers van Gideon bij in zijn koffer? het systeem voor darmspoelen moet natuurlijk in de handbagage, hoe nemen we alle medicatie mee? er zit nogal veel vloeibare medicatie tussen en je mag maar zeer beperkt vloeibaar in je handbagage meenemen. O ja, medicatie mag wel onbeperkt mee! Wel moet alles in doorzichtige zakjes!
We bedenken dat het handig is dat iedereen een aantal luiers in zijn koffer en handbagage stopt. Zo kan er een hele voorraad luiers mee, zelf als Gideon diarree mag krijgen hebben vast genoeg luiers!
Alle medicatie van iedereen stoppen we in 1 tas die we als handbagage meenemen. In noodgevallen is alle medicatie vrij eenvoudig in Mallorca te krijgen. Dat is een prettig gevoel!
We maken 1 medicijnen doos voor de medicatie die we onderweg nog nodig zijn, zodat we die snel en makkelijk kunnen pakken. Verder verpakken we voor iedereen alle medicatie in doorzichtige zakjes maar wel in de originele verpakking. Hierbij stoppen we ook alle medicijnpaspoorten en de Schengenverklaring van de medicatie van Gideon. Hier maak ik een kopie van en stop ik in een andere handbagage tas.
Als het nodig is kan iedereen zo alle medicatie met paspoort bij de douane laten zien. Dat moet goed komen dus!

Als alle tassen zijn gepakt gaan we ze wegen om te kijken of we niet meer dan de toegestane kilo’s bij ons hebben. Gelukkig blijken we hier zelfs nog ruim onder te zitten!
Nu kunnen we gaan bedenken hoe dit allemaal in de auto gaat passen want de buggy moet natuurlijk ook nog mee!!
Omdat we ’s nachts om 3.00uur gaan vertrekken (help hoe gaat Gideon daar op reageren??) willen we ’s avonds de auto helemaal start klaar hebben staan.
Terwijl wij (bijna) allemaal zenuwachtig rondlopen begint Gideon steeds meer te mopperen! Arm mannetje. Hij merkt en ziet dat er wat gaat gebeuren maar hij heeft geen idee wat! Dit kunnen we hem ook niet uitleggen. Meestal pakken we een tas in en gaan dan ook zo snel mogelijk op pad zodat het duidelijk is voor Gideon dat we weggaan. Nu wordt er heel veel gepakt en rennen we allemaal rond en we vertrekken maar steeds niet!
We besluiten dat 1 van ons stopt met helpen inpakken en schoonmaken en bij Gideon blijft! Al snel zien we dat dit helpt!
Ietsjes eerder dan zijn gewone bedtijd brengen we Gideon naar bed. Gelukkig valt hij snel heerlijk in slaap! Ook wij stappen iets eerder dan normaal ons bed in. Morgen vertrekken we echt!!!